W Katarze z katarem

Przylatujemy do Doha ledwie co po północy. Szkoda, że nie w ciągu dnia, bo byłaby szansa zrobić sobie krótką wycieczkę po stolicy Kataru, a tak czeka nas 6 bitych godzin na Hamad International Airport. Mówi się trudno. Jesteśmy w kraju, w którym aktualnie są 32 stopnie C na zewnątrz, a my zaczynamy się trząść z zimna, bo klima na lotnisku po prostu szaleje.

Już na wstępie przekonujemy się, że w tym kraju faceci mają przywileje.. Nigel wychodzi z toalety zadowolony i opowiada: wchodzę sobie do WC, a tam mój personalny asystent pyta mnie, które pomieszczenie życzę sobie wybrać, no to mu pokazuję numer 2, po czym asystent otwiera mi drzwi do toalety, czyści sprayem deskę klozetową, rozkłada na niej ochronny papier i pięknym gestem zaprasza mnie do środka.. Eeeeeeeeeeeee, że co? Patrzymy wszystkie trzy na Nigela i coś nam nie pasuje, bo u nas była tylko jakaś kobita, co tylko stała i nas pilnowała. Hmmmm..
Spędzamy z 15 minut na jeżdżących chodnikach, ku uciesze moich dziewczyn.

Potem gorące latte za grube hajsy w lotniskowej kawiarence, żeby choć trochę się rozgrzać.

Oczywiście największą atrakcją był wielki Teddy Bear, olbrzymi na 8 metrów żółto-kanarkowy, monumentalny misiek z lampą na głowie. Ale o co chodzi z tą lampą ? Do tej pory nie wiem..

Kręcimy się trochę po lotnisku, to tu, to tam, żeby jakoś zabić czas i przy okazji nie zamarznąć. Duty free całkiem imponujące, bryka przed sklepem również.

Ludzi za dużo nie ma, jeśli są, to okupują siedziska na dolnym poziomie. Dzieci za to mogą pobawić się na wyjątkowo dziwacznych placach zabaw.

Poza tym nuda, nuda i jeszcze raz nuda. I przeraźliwie zimno. Syberia, a nie Azja! Praktycznie wszyscy dostajemy kataru od tej piekielnej klimy.